...ze zijn echt het zwaarst. 6 weken in een gekke emotionele achtbaan.
Nog 6 bestralingen deze week. Vrijdag 2 x op 1 dag. 's Ochtends half 9 en 's middags half 5 de allerlaatste. 2 op 1 dag omdat Joric daarvoor gekozen heeft. Anders was het vrijdag niet, maar dan de maandag en dinsdag erna nog. Alles beter dan dat, dus vandaar vrijdag 2 waar dan zoveel mogelijk tijd tussen moet zitten.
Wat zijn we trots op hem, zoals hij het allemaal doorstaan heeft. In die 6 weken bijna geen school verzuimd. Hij heeft dapper doorgezet, ondanks moeheid, misselijkheid en verplichtingen.
En....wat zijn we trots op Christof. Hij is al die weken van hot naar her geweest en heeft zich aan alle kanten maar aan moeten passen. Dapper en zonder mopperen.
Het haar van Joric valt sinds vorige week wel uit. Maar gelukkig niet op zijn hele hoofd. Hij doet nu vol trots z'n stoere pet op van (juf) Marleen en Eric.
De weekenden waren echt om bij te komen. Daar hebben we met z'n 4tjes ook echt dubbel van genoten.
Deze week gaan we bedenken wat we volgend weekend voor leuke dingen gaan doen om te vieren dat we klaar zijn. Hoe het daarna verder gaat, weten we nog niet. Nog geen idee wanneer we horen wat de uitslagen zijn, of de behandeling dus voldoende aangeslagen is. Dat zien we dan wel weer. We zijn erg goed geworden in het niet te ver vooruit kijken...
En daar is ie dan.... Jorics kanjerketting, zo'n 3 meter lang en het ziet eruit als een vrolijk ding.
Een kleurig ding met een emotioneel verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten