Wat gaat het goed met Joric. Een rare week gehad thuis. Onwerkelijk allemaal dat het gewoon verder gaat alsof er niks gebeurd is.
Vandaag de definitieve uitslag gehad van het weggehaalde weefsel. Het is inderdaad weer een zelfde soort (goedaardige) tumor als de vorige keer. Dat hadden we al verwacht, omdat de neurochirurg dit al had aangegeven na de operatie.
Artsen hebben besloten om voorlopig nog niet met bestralingen te beginnen. Eerst moet alles in Jorics hoofd weer op z'n plekje komen. Op 1 augustus wordt weer een MRI scan gemaakt. Een week of 2 daarna krijgen we een gesprek over het vervolg. Dus we houden weer 2 maanden 'onzekerheid', maar aan de andere kant ook even 2 maanden rust. Joric vindt het net als wij wel dubbel; blij dat er even niks hoeft te gebeuren, maar ook wel een soort angst dat er in die 2 maanden wel weer van alles kan gaan groeien in zijn hoofd en dat hij dan weer geopereerd zou moeten worden. Dat is zijn grootste angst: weer een operatie met de risico's daarbij. We willen eigenlijk zo snel mogelijk verder en klaar zijn met alle behandelingen en dit weer afsluiten. Graag voor het nieuwe schooljaar nog. Maar dat gaat dus niet lukken. We vertrouwen hierbij maar op het oordeel van de artsen. Zij hebben nu de beste optie gekozen door eerst in augustus de MRI af te wachten. Daar gaan we van uit.
De Avond4daagse heeft Joric, tot zijn teleurstelling, moeten laten schieten. We hebben nu goede hoop op de Zwem4daagse die over 2 weken start. Hij wil zo graag meedoen, maar dan moet wel het litteken over zijn hoofd goed genezen zijn.
We hebben in elk geval een heerlijk weekend thuis gehad. Beetje 'back to normal'.
Dollie Duif in onze achtertuin was niet blij met onze thuiskomst vorige week. Die was een hele week in alle rust bezig geweest een nest te bouwen in de achtertuin. En toen.... tja.... daar galmde zaterdag die keiharde schaterlach van Joric weer door de tuin. Gedaan met de rust voor Dollie Duif. Helaas.
