Joric heeft 1 opmerking die ik hier van hem moet schrijven en ik 'vergeten' was te melden.
Dus komt ie: 'Het is hoog klote om morgen naar de OK te moeten'. (Sorry zijn Jorics woorden. Niet zo opgevoed....)
woensdag 13 maart 2013
Drukte, onderzoeken en veel vragen
Eindelijk geïnstalleerd. Lang wachten voor Joric eindelijk een kamer op de tienerafdeling had.
Erg druk en chaotisch. Niks nieuws dus. Veel artsen, co's, assistenten en assistenten van de co's (?) gesproken. Allemaal om de beurt dus. En allemaal stellen ze dezelfde vragen. Vooral is het blijkbaar heel interessant hoeveel/weinig Joric nu ziet. 1 assistent vd assistent presteert het zelfs om aan Joric te vragen hoeveel vingers hij opsteekt vanaf 5 m afstand. Grrrrmpf.
Konden we eindelijk even beneden een ijsje eten, worden we weer gebeld dat er een arts staat te wachten die Joric toch ook nog even wil onderzoeken..... ijs moet dus even wachten nog.
Na 5 keer prikken zat het infuus gelukkig ook. Dus toen gauw er tussenuit gepiept naar het Ronald MacDonald huis. Wat een warm welkom weer daar. We worden bij binnenkomst al herkend (wat wel te denken geeft trouwens....) maar we hoeven niets uit te leggen. De gegevens van een vorig verblijf worden opgezocht, zelfs een formulier hoeven we niet meer in te vullen. Heerlijk! Spullen droppen in de kamer en even niets. Joric vindt het heerlijk; geen artsen, prikken, vragen, piepjes of drukte.
Morgenochtend om 8 uur al is de operatie. Gelukkig lekker vroeg. Joric ziet het meest op tegen het wakker worden met alle draden en ellende aan en om z'n lijf.
Morgen dus vroeg weer op en richting OK. Spannende dag!
Erg druk en chaotisch. Niks nieuws dus. Veel artsen, co's, assistenten en assistenten van de co's (?) gesproken. Allemaal om de beurt dus. En allemaal stellen ze dezelfde vragen. Vooral is het blijkbaar heel interessant hoeveel/weinig Joric nu ziet. 1 assistent vd assistent presteert het zelfs om aan Joric te vragen hoeveel vingers hij opsteekt vanaf 5 m afstand. Grrrrmpf.
Konden we eindelijk even beneden een ijsje eten, worden we weer gebeld dat er een arts staat te wachten die Joric toch ook nog even wil onderzoeken..... ijs moet dus even wachten nog.
Na 5 keer prikken zat het infuus gelukkig ook. Dus toen gauw er tussenuit gepiept naar het Ronald MacDonald huis. Wat een warm welkom weer daar. We worden bij binnenkomst al herkend (wat wel te denken geeft trouwens....) maar we hoeven niets uit te leggen. De gegevens van een vorig verblijf worden opgezocht, zelfs een formulier hoeven we niet meer in te vullen. Heerlijk! Spullen droppen in de kamer en even niets. Joric vindt het heerlijk; geen artsen, prikken, vragen, piepjes of drukte.
Morgenochtend om 8 uur al is de operatie. Gelukkig lekker vroeg. Joric ziet het meest op tegen het wakker worden met alle draden en ellende aan en om z'n lijf.
Morgen dus vroeg weer op en richting OK. Spannende dag!
Abonneren op:
Posts (Atom)